. . . پس چرا نمی رسم ؟ . . . ناگهان مشهد از جلوی چشمم محو شد . در کجا بودم ؟ خواب بودم یا بیدار ؟ چرا نتوانستم به خدمت امامم برسم ؟
بیندیش . . . !
کمی دیگر . . . !
فهمیدم ! هر انسانی متعلق به زمان خویش است . به یاد روایتی افتادم که می‌گوید : کل ارض کربلاء و کل یوم عاشوراء .
کربلا تنها یک حادثه نیست ؛ فرهنگ است .
بیایید فرهنگ عاشورایی و کربلایی را در زندگیمان به کار بریم . با یزید زمان دست بیعت ندهیم . به یاری امام زمانمان بشتابیم . مسلم‌ها را در کوفه تنها نگذاریم . ابن زیادها را برنتابیم . حجاب را که مدرسه فاطمه‌ی زهرا و زینب کبری است حفظ کنیم و . . .
حماسه عشق 2
العرض الشجري