[melika]

بسم الله الرحمن الرحیم

فی جزیره جمیله جدااا یعیش کل حواس الحیات

الفرح
الثرو ه
الحزن
الغرور
العشق اوالحب
فی یوم من الایام وصل خبربان قریبا الجزیره راح تغرق ، کل سکان الجزیره حضروا مراکبهم لترک لنجات انفسهم الا الحب راد یبقی لاخر لحظه من حیاته لانه متعلق بیها ویحبها هواایه
بدت الجزیره تغرق وتروح تحت المای

الحب راح للثروه الی کانت تترک الجزیره بمرکب کبیر وفاخر وطلب منها تاخذه معاه حتی لایغرق
رد ت علیه وقالت لا استطیع لانی محمل ذهب وفضه کثیره وماعندی الک ای مکان

بعدها راح الحب الی الغرور وطلب نفس الطلب
رد علیه الغرور: انت کل جسمک مبتل وموسخ وماگد راخذک معای

کان الحزن قریب للحب
فقال له انت اخذنی معاک
رد علیه بصوت حزین: انا متاذی ومتاثر هوایه وارید ابقی لروحی
تذکر الفرح
وراح للفرح طلب منه یاخذه معاه مارد فصاح بصوت مرتفع
لکن الفرح کان کعادته مبتهج ومسرور بحیث لایسمع ای صوت
کان الما ء یرتفع علی الجزیره شی بعدشی

بدا الیاس یسیطر علی الحب
وفی لحظه سمع صو ت مسن
تعال انا راح اخذک معای فاسرع ورکب المرکب وترک الجزیره
عندما وصلوا للیابسه الحب والرجل المسن کل واحد راح لطریقه
الحب من فرحته و دهشته بنجاته من الغرق نسی ان یس ئل من الی نجاه
وبدا یفکر ویتکلم مع نفسه لان هذا الرجل الی حق علیه

شاف العلم مشغول کالعاده بحل المسائل والمجهولات
فسئ له
تعرف هذا الی جابنی معاه من الجزیره ونجانی من الغرق
اجابه:
هذا الزمان
رد علیه الحب بتعجب
الجمیع ترکنی لیش هوساعد نی
اجابه العلم بابتسامه:
لان الزمان هوالوحید الی یعرف ویدرک عظمه الحب

تحیاتی ..